تشخیـص و درمـان پرکاری تیـروییـد در دوران بـارداری و شیـردهــی

سابقه و هدف: تغییرات عملکرد تیرویید مادر در زمان بارداری پیامدهای مهمی بر جنین/نوزاد خواهد داشت. اختلالهای بارز در عملکرد تیرویید در 2 تا 3 در صد بارداریها دیده میشوند اما موارد تحت بالینی آن شایع‌تر هستند و اغلب بدون تشخیص باقی می‌مانند. شیوع پرکاری تیرویید در دوران بارداری حدود 3/0 درصد بوده که در صورت عدم تشخیص و درمان مناسب به عوارض جدی و غیر‌قابل جبران برای مادر و جنین منجر می‌‌شود. هدف این مطالعه مروری، بررسی جنبه‌های تشخیصی و درمانی پرکاری تیرویید در دوران بارداری و شیردهی است. مواد و روشها: از واژگان "پرکاری تیرویید و بارداری"، "داروهای ضد تیرویید و بارداری"، "ید رادیواکتیو و بارداری"، "پرکاری تیرویید و شیردهی" و"داروهای ضد تیروییدی و شیردهی" به تنهایی و همچنین با اضافه کردن "جنین" و "مادر" و "نوزاد" برای ردیابی و جستجو در MEDLINE بین سالهای 1960 تا 2010 میلادی استفاده شد. تمام مطالعات از نوع کار‌آزمایی بالینی و مورد-شاهدی که دارای طراحی مناسب بودند و مقالات مروری که کیفیت نگارشی مطلوبی داشته و نویسنده حداقل به چهار مقاله مربوط به خود در فهرست مراجع مقاله اشاره کرده‌ بود، استفاده شد. در جستجوی منابع از کتابدار متخصص در این زمینه کمک گرفته شد. یافته‌ها: داروهای ضد تیروییدی درمان انتخابی پرکاری تیرویید در زمان بارداری و شیردهی می‌‌باشند. از تمام انواع داروهای خوراکی ضد تیروییدی در این دوران می‌توان استفاده کرد. از آنجا که در برخی از مطالعات استفاده از متی‌مازول در دوران بارداری با عوارضی توأم بوده است برخی از صاحب‌نظران استفاده از پروپیل‌تیوراسیل را در دوران بارداری توصیه می‌‌کنند. ید رادیواکتیو برای درمان پرکاری تیرویید در دوران بارداری نباید تجویز شود. در‌صورتی‌که درمان دارویی مؤثر نباشد تیروییدکتومی‌‌در سه ماهه دوم بارداری راه دیگری برای کنترل پرکاری تیرویید در مادر باردار است. متی‌مازول داروی اصلی در دوران شیردهی است. نتیجه‌گیری: تشخیص و درمان پرکاری تیرویید در دوران بارداری و شیردهی از اهمیت خاصی برخوردار است. عدم تشخیص و درمان مناسب این اختلال عوارض مهمی را برای مادر و جنین به همراه خواهد داشت.